Κύπρος: Πώς τελικά χάθηκε η μπάλα...

 


Η σειρά λαθών και παραλείψεων που εξηγούν τη διαφαινόμενη διπλωματική ήττα των τελευταίων ημερών. 
Η «φιλολογία», τα «πολλά στόματα» και η έλλειψη ενιαίας - ρεαλιστικής στρατηγικής. 
Τον τελευταίο λόγο έχει ο «ξενοδόχος». 





Πολιτικοί κύκλοι θεωρούσαν πολύ καλή την κίνηση της κυπριακής βουλής να απορρίψει την Τρίτη το βράδυ την πρόταση του Eurogroup.
Πρώτα απ’ όλα γιατί η συγκεκριμένη απόφαση καταδικάζει την Κύπρο σε μια βαθειά οικονομική ύφεση, η... οποία θα κρατήσει για πολλά χρόνια (όσοι έθεταν το δίλλημα μεταξύ φόρων στις καταθέσεις και μειώσεις σε μισθούς-συντάξεις είχαν άδικο: μετά το φόρο στις καταθέσεις, σειρά έχουν οι μισθοί και οι συντάξεις).

Και δεύτερον, γιατί κανείς δεν μπορούσε να διασφαλίσει πως αν η απόφαση των Ευρωπαίων ψηφιζόταν παμψηφεί από την πρώτη κιόλας ημέρα, οι κυπριακές τράπεζες και η οικονομία της χώρας θα κατάφερναν να αποφύγουν την άτακτη χρεοκοπία.

Σύμφωνα λοιπόν με τους κύκλους αυτούς, το «όχι» της Βουλής ήταν μια τελευταία ευκαιρία διαπραγμάτευσης για την κυπριακή πλευρά, με τη λογική «ό,τι βγει». Και αν δεν βγει, κάνουμε μια κολοτούμπα και συνεχίζουμε…

Από εκεί και μετά όμως, η κυπριακή πλευρά φαίνεται να… έχασε την μπάλα!

• Πρώτα απ’ όλα γιατί «πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ειρημένοι» επιχειρήθηκαν μέσα σε δύο ημέρες να αποτελέσουν το περιβόητο “Plan B” που όχι μόνο θα έπρεπε να πάρει το ΟΚ των Ευρωπαίων, αλλά και να είναι πρακτικά εφαρμόσιμο.

• Τα πολιτικά κόμματα συζητούσαν μεταξύ τους, έχοντας διαφορετικές αφετηρίες για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί το όλο ζήτημα (ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ αναζητούσαν λύσεις στα πλαίσια της τρόικα, η ΕΔΕΚ εκτός ευρωπαϊκών πλαισίων και το ΑΚΕΛ τηρούσε μια μάλλον ενδιάμεση στάση, τείνοντας προς τις θέσεις της ΕΔΕΚ).


• Η κυβέρνηση συνομιλούσε με την τρόικα, αναζητώντας έναν «έντιμο συμβιβασμό» στα πλαίσια των αποφάσεων του Eurogroup.

• Όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως οι απόψεις της τρόικας ήταν ταυτόσημες με αυτές της Γερμανίας…

• Μπαλαντέρ στην όλη υπόθεση ήταν ο υπουργός Οικονομικών κ. Μιχάλης Σαρρής που προσπαθούσε να πάρει το «ντα» των Ρώσων, οι οποίοι εδώ και εβδομάδες δεν έβγαιναν στους Κύπριους, ούτε καν… στο τηλέφωνο.

• Πέραν αυτού όμως, καθοριστικό ρόλο στις διαβουλεύσεις έπαιξε και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας κ. Πανίκος Δημητριάδης, (ο οποίος βρισκόταν ίσως σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) θέτοντας μάλιστα επιτακτικά το ζήτημα του διαχωρισμού της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή».

• Η παγκόσμια πρωτοτυπία ήταν πως η προτροπή του κεντρικού τραπεζίτη της Κύπρου κ. Πανίκου Δημητριάδη, ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις προτάσεις και τις εκτιμήσεις των διοικήσεων των εμπορικών τραπεζών: Έτσι, Λαϊκή και Κύπρου «βγήκαν» στα κάγκελα, ενώ τον όλο προβληματισμό τους εξέφρασαν και τα Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα.

Συμπερασματικά λοιπόν: τα κόμματα διαλέγονταν μεταξύ τους, προκειμένου η κυβέρνηση να διαλεχτεί με διαφορετική ατζέντα με την τρόικα, την ώρα που η τρόικα δεν είχε ταυτόσημες θέσεις με τη Γερμανία. Και παράλληλα, ενώ η Ρωσία έπαιζε ρόλο μπαλαντέρ, η Κεντρική Τράπεζα Κύπρου είχε καθοριστικό ρόλο στην ατζέντα των συζητήσεων. Και όλα αυτά, κόντρα στις απόψεις των τραπεζών και χωρίς καν να ρωτηθούν οι παραγωγικοί φορείς της χώρας (ΟΕΒ, ΚΕΒΕ, Συντεχνίες)…

Τι ξέχασαν όλοι αυτοί; Προφανώς την... μπάλα. Γιατί το κυρίως ζήτημα δεν είναι να συμφωνήσουν τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου μεταξύ τους, ή η Κύπρος με την τρόικα και όλοι μαζί με τη Γερμανία, την ΕΚΤ και τη Ρωσία.

Το κυρίως ζητούμενο είναι το περιεχόμενο της λύσης να είναι τέτοιο που σε σύντομο χρονικό διάστημα (ευχής έργον από την προσεχή Τρίτη) να πείσει τις αγορές πως οι κυπριακές τράπεζες θα επιβιώσουν και πως το κυπριακό χρέος είναι βιώσιμο. Αλλιώς…

ΥΓ: Αν οι διαπραγματεύσεις σε τόσο θέματα εξακολουθήσουν να γίνονται με τον τρόπο που έγιναν σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κάποιος πως το… ευρώ δεν έχει πολύ μέλλον μπροστά του.