Τα σύγχρονα παραμύθια ανταποκρίνονται συνειδητά στις παιδαγωγικές αντιλήψεις, διατηρώντας το μυθικό στοιχείο των λαϊκών παραμυθιών ενω ταυτόχρονα συμπλέκουν την φαντασία με την πραγματικότητα. "Το μαγικό δέντρο" της Ρ.Μπαντηλα δινει την ευκαιρία στον ακροατή/θεατή να "ζήσει" σε εναν κόσμο ονειρικό που όμως εκφράζει τρόπους μύησης για μια θετική στάση απέναντι στο περιβάλλον και τη φιλία, οδηγώντας το παιδί με σαφή νοήματα, προς την αισιοδοξία. Η διαχρονικότητα του κειμενου και η διδακτικη του αξία έγκειται στην επιλυση των συγκρούσεων με τρόπο ομαδικό, λογικό και με χιουμορ. Ταυτοχρονα, η καλλιεργημένη γλώσσα του παραμυθιού αναδεικνύεται στην ελεύθερη απόδοση σε στίχους από τον Δ. Τζουβαλη. Καταπληκτικές ειναι όμως και οι αναλογίες αναμεσα στα σύμβολα του παραμυθιού και στην απόδοση του επί σκηνής, με τη ματιά και την καθοδήγηση του έμπειρου Γ. Αγραφιώτη. Έτσι, απολαμβάνουμε τους ηθοποιούς σε μια αβίαστη παιδικότητα να κινούνται με τα πολυχρωμα κοστούμια της Χ. Τσεπραηλιδου αναμεσα στα καλαίσθητα σκηνικά του Σ. Γουργιωτη* πάντοτε μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού...
" Όταν οι Τέχνες έχουν γιορτή, τότε γινεται Θέατρο" J.W.Goethe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου