Πριν λίγο καιρό, στις 5 Ιουνίου, ο Θανάσης Καλτσούλας άφησε την τελευταία του πνοή, στο Μαντούδι της Ευβοίας, από ανακοπή καρδιάς μέσα στο γραφείο του. Ο 54χρονος είχε πάντα δίπλα του ένα λυκόσκυλο (γερμανικό ποιμενικό) που τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα.
Από την ημέρα που “έφυγε” ο 54χρονος, το σκυλί κάθισε στο σημείο που είχε πέσει το αφεντικό του και από τότε, δεν μετακινήθηκε, αρνήθηκε φαγητό και νερό, προκειμένου να ακολουθήσει το αφεντικό του στον θάνατο. Και όντως, πριν λίγες ημέρες, ο σκύλος άφησε την τελευταία του πνοή, στο ίδιο σημείο που είχε αφήσει την τελευταία του πνοή και ο Θανάσης Καλτσούλας.
eviasmile.
Αυτό κι αν είναι αφοσίωση
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχούν στιγμές που με κάνουν να πιστεύω οτι τα σκυλιά είναι κάτι παραπάνω απο ζωντανοί οργανισμοί. Η αγάπη που μας δείχνουν δεν μπορούμε ούτε θα μπορέσουμε ΠΟΤΕ να την αντιληφθούμε. Γιατί αν κάποιο ζωντανό μας βλάψει (απο άμυνα φυσικά) ή κάποιος άνθρωπος μας πληγώσει,είτε σωματικά είτε ψυχικά, εμείς ως οι (θεωρητικά) ανώτεροι οργανισμοί του πλανήτη στην πλειοψηφία μας θα ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ για την πράξη αυτή, ανταποδίδοντας αργά ή γρήγορα το χτύπημα, κάτι το οποίο δεν χαρακτηρίζει τα περισσότερα σκυλιά. Αντιθέτως, εκείνα θα υπομείνουν, θα αντέξουν χωρίς παράπονα και θα συγχωρέσουν κάθε ανώμαλη συμπεριφορά μας προς αυτά (δεν θα το αναλύσω περισσότερο γιατί τσαντίζομαι πολύ άσχημα). Αν στ'αλήθεια υπάρχει ο θεός ανάμεσά μας, μάλλον βρίσκεται στην ψυχή των σκύλων.Γιατί απ΄οτι φαίνεται, μας αγαπάνε τόσο πολύ που θα πέθαιναν για εμάς χωρίς δεύτερη σκέψη. Και για να σας προλάβω, μην ακούω μαλακίες οτι υπάρχουν σκυλιά που επιτίθενται για ικανοποίηση, όπως διάφορα περιστατικά που ακούστηκαν με επίθεση σε μωρά. Η συμπεριφορά τέτοιων σκύλων είναι διαμορφωμένη απο εμάς τους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω απολυτα με το κειμενο σας,μακαρι οι ανθρωποι να ειχαν αυτο το χαρισμα των σκυλων.
Διαγραφή