Αντίο κυρά Βασιλική… Εις τα βάθη της καρδιάς μου των ματιών σου η Βολή.

              Απεβίωσε εχθές (19/6/11) η τελευταία Ελληνίδα του είδους της , η κυρά των Μαρασίων (Βασιλική Λαμπίδου). Μαζί με την κυρά της Ρώ, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που τιμούσαν κυριολεκτικά καθημερινώς την ελληνική σημαία κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Το σπίτι της απείχε ελάχιστα μέτρα από την ελληνοτουρκική μεθόριο και αυτό την παρακίνησε (από εφηβική ηλικία- ούσα πρόσφυγας από την Ανατ. Θράκη) να διατυμπανίζει την ελληνικότητα των εδαφών με την καθημερινή ανάρτηση

της ελληνικής σημαίας.Την είδα να σκίζει το σήμερα σαν ελπίδα να δίνει φωςΣαν να ‘ναι μες το πουθενά προορισμόςΣαν οδηγός, σαν αδελφή, σα μητέραΓέννηση νέου αστέρα κάνει τη νύχτα μέραΗ κυρά Βασιλική, στέκει εκεί ολοζώντανη όπως η κυρά της Ρω, όπως οι γυναίκες του οδοφράγματος, οι γυναίκες της Ηπείρου, η αέναος Μητέρα που εμπνέει τα παιδιά της. Σαν την Υπέρμαχο στρατηγό, την κόρη Αθηνά που έρχεται να εμφυσήσει το μήνυμα της Τιμής και της Αντίστασης ενάντια στους σχεδιασμούς αυτών που ανοίγουν την κερκόπορτα και θέλουν να φέρουν το σκοτάδι αντί να εξάγουν το φως όπως ορίζει η Φύση.Και είδα στα πόδια μου να μπλέκονται φίδιαΝα θέλουν να με θάψουν μεσ’ τη γή μου την ίδιαΝα με κρατάνε δεμένο κι αναγκασμένο να ζήσωΦυλακισμένος για πάντα στων λωτοφάγων τη νήσοΚαι είδα μια κόρη με δόρυ κι ασπίδαΘεία πνοή ήρθε ν’ αλλάξει στη ζωή μου σελίδαΝα με σηκώσει απ’ το χώμα και να με πάρει ψηλάΕκείνη που έμαθε το Δαίδαλο να φτιάχνει φτεράΈρχεται η στιγμή για το μεγάλο “ΟΧΙ” με την Κυρά να δείχνει τον δρόμο και να ηγείται. Να ηγείται αυτών που Ξύπνησαν από τον λήθαργο. Αυτών που έπαψαν να είναι λωτοφάγοι και ορθώνουν ανάστημα για την δικαιοσύνη, για το σύνολο, για τον μοναδικό σκοπό ζωής. Απέναντι στους “ιδιώτες”, τους ιδιοτελείς που εκποίησαν συνανθρώπους και Γη για να γεμίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.Αυτεγερσία λοιπόν, έκσταση, Εθνεγερσία. Με την Ευχή της που σκεπάζει την Πατρίδα. Αφιερωμένο από τα βάθη της Καρδιάς μας:Καλό ταξίδι κυρά Βασιλική