Ο τελευταίος να… κλείσει την πόρτα......

Εκρηκτικές διαστάσεις, δείχνει να λαμβάνει το φαινόμενο της μεταφοράς της έδρας ελληνικών επιχειρήσεων στη Βουλγαρία, αν πιστέψει κανείς τα στατιστικά δεδομένα που έχει καταγράψει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο η Εθνική Υπηρεσία Εσόδων της γειτονικής χώρας.

Στην επίμαχη χρονική περίοδο των τελευταίων 18 μηνών, που συμπίπτει με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, φαίνεται πως τουλάχιστον 2.900 ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεις προχώρησαν σε ίδρυση εταιρείας με έδρα στη Βουλγαρία, με σκοπό να εκμεταλλευτούν το φιλικότερο φορολογικό κι επενδυτικό περιβάλλον και τη σταθερότητα της βουλγαρικής οικονομίας, που δεν έχει προσφύγει στο ΔΝΤ. Και η τάση αυτή δείχνει να συνεχίζεται και στο δεύτερο μισό του τρέχοντος έτους, σε σημείο που να προκαλεί σκέψεις του τύπου, ο τελευταίος να… κλείσει την πόρτα.

Σε σύγκριση με το 2006, μάλιστα, ο αριθμός των νέων επιχειρήσεων που ιδρύθηκαν από Έλληνες στη Βουλγαρία εμφανίζεται το 2010 αυξημένος κατά 3 φορές. Μια περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων της Εθνικής Υπηρεσίας Εσόδων της γείτονος δε, καταδεικνύει ότι από το σύνολο των περίπου 2.900 νέων εγγραφών, οι 2.072 πραγματοποιήθηκαν πέρυσι και οι 800 στο πρώτο μισό του 2011.

Όσον αφορά στη γεωγραφική διασπορά των νεοσύστατων εταιρειών, η πόλη του Μπλαγκόεβγκραντ κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, στο ύψος του Προμαχώνα Σερρών, παρουσιάζεται ως ο ελκυστικότερος προορισμός για τους Έλληνες επιχειρηματίες, καθώς εκεί έγιναν οι 800 νέες εγγραφές ή το 38% του συνόλου. Ακολουθεί η πρωτεύουσα Σόφια, την οποία προτίμησαν για έδρα τους 699 Έλληνες και έπονται κατά σειρά η Φιλιππούπολη με 127 εγγραφές και το Πάτζαρτζικ με 58 εγγραφές.

Εκτός από το πολύ ελκυστικό φορολογικό σύστημα, που έχει συντελεστή 10% -το χαμηλότερο σε όλη την Ευρώπη- για τα φυσικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις, η Βουλγαρία, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών της γείτονος χώρας, έχει καταστεί πόλος έλξης για τις ελληνικές επιχειρήσεις και για μια σειρά από άλλους λόγους όπως το φθηνότερο εργατικό κόστος, αλλά και τα χαμηλότερα κόστη για ενοίκια και μεταφορικές υπηρεσίες.

Σε πολλές περιπτώσεις, πάντως, η ίδρυση εταιρείας στη Βουλγαρία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη και μεταφορά παραγωγικής δραστηριότητας από την Ελλάδα. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που η δημιουργία εταιρείας με έδρα στη Βουλγαρία μπορεί να σχετίζεται με την αγορά ακινήτου (σ. σ. μόνο με τον τρόπο αυτό πολίτης μη Βούλγαρος μπορεί να κάνει αγοραπωλησία ακινήτου) ή την απόκτηση αυτοκινήτου με σκοπό να το κυκλοφορεί στην Ελλάδα, χωρίς την υποχρέωση πληρωμής των τελών κυκλοφορίας και της ασφάλειας που είναι πιο ακριβά στη χώρα μας.

Στοιχεία της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια, εξάλλου, επιβεβαιώνουν εμμέσως την εκτίμηση ότι πολλές εταιρείες συστήνονται για άλλο σκοπό και όχι για πραγματική μεταφορά δραστηριοτήτων, καθώς από τις σχεδόν 4.000 - 4.500 ελληνικών συμφερόντων επιχειρήσεις που έχουν εγγραφεί στη Βουλγαρία, έχοντας επενδύσει συνολικά 3,15 δισ. ευρώ, μόνο 600- 700, το πολύ, είναι ενεργές, απασχολώντας περί τις 82.000 εργαζόμενους. Οι υπόλοιπες παραμένουν ένας απλός κωδικός.

Ανάλογο φαινόμενο μετακίνησης επιχειρήσεων, πάντως, διαπιστώνεται και από τη Ρουμανία, καθώς το 2010 τη μεταφορά τους στη Βουλγαρία επιχείρησαν 272 ρουμανικές επιχειρήσεις, εκ των οποίων 93 επέλεξαν την πόλη Ρούσσε, άλλες τόσες τη Σόφια και 22 την πόλη της Βάρνας.
voria.gr