Συγκλονιστική ιστορία αγάπης, μεταξύ δύο κρατουμένων στις φυλακές της Θήβας

Είναι και οι δύο φυλακισμένες. Η μία μάλιστα εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Και είναι ζευγάρι. Γνωρίστηκαν πριν από τρία χρόνια στις φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί, μέσα στα υγρά κελιά με τα άμορφα, παγερά κάγκελα, οι ψυχές τους βρήκαν αποκούμπι η μία στην άλλη.

Σύμφωνα με τον Σωφρονιστικό Κώδικα, οι κρατούμενοι «δεν εμποδίζονται στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους»
Σήμερα κρατούνται στις φυλακές του Ελεώνα, στη Θήβα. Σε διαφορετικές πτέρυγες...
Συναντώνται «μέσω κραυγής από πτέρυγα σε πτέρυγα, από απόσταση δέκα μέτρων πίσω από τα κάγκελα, και αυτό μετά βασάνων, διότι δεν υπάρχει πάντοτε η κατανόηση των υπαλλήλων για την επικοινωνία μας, γιατί φοβούνται μην παραβούν την εντολή της διευθύντριας».
Είναι η Ελ. και Κ., δυο νέες γυναίκες που τιμωρήθηκαν από το νόμο για τα αδικήματα που διέπραξαν και τώρα αναρωτιούνται αν «υπάρχει λόγος να στερούμαστε και την αγάπη;».
Με αιτήσεις τους προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, με τις οποίες καταγγέλλουν «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και ρατσιστική συμπεριφορά», γνωστοποιούν τους λόγους για τους οποίους ξεκίνησαν απεργία πείνας, αφού ακόμη και η απόπειρα αυτοκτονίας της μιας (διά απαγχονισμού) δεν έφερε αποτέλεσμα.
«Ζητώ αξιοπρέπεια»
«Τολμώ και γνωστοποιώ τη σεξουαλική μου φύση -γράφει η Ελ.- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω αξιοπρέπεια, σεβασμό προς το άτομό μου και τους απέναντί μου. Αναζητώ την αναγνώριση των δικαιωμάτων μου τονίζοντας ότι οι προσωπικές μου προτιμήσεις (σεξουαλικός προσανατολισμός) δεν καταργούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Εχοντας μια σχέση αγάπης, αλληλεγγύης, κατανόησης, με τη συντρόφισσά μου κάνουμε μελλοντικά όνειρα πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε, όπως όλοι οι άνθρωποι, να είμαστε μαζί χωρίς προκαταλήψεις, φτάνοντας ακόμη και στο γάμο».
Γιατί όμως οι υπεύθυνοι της φυλακής αποφάσισαν να «χωρίσουν» τις δύο γυναίκες;
«Αυτή τη συμπεριφορά -λέει η Ελ.- την εκλαμβάνω τους τελευταίους οκτώ μήνες που έπειτα από δεκατρία χρόνια εγκλεισμού (εκτίω ισόβια και 16 χρόνια κάθειρξης για ανθρωποκτονία), μου χορηγήθηκε 48ωρη άδεια, την οποία παραβίασα και δεν επέστρεψα την ημέρα που έπρεπε. Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου, αλλά κανείς δεν με προετοίμασε ψυχολογικά πώς να χειριστώ την ελευθερία μου ύστερα από δεκατρία χρόνια εγκλεισμού.
Χωρίς γαλήνη
»Δεν είχα σκοπό να φύγω, γι' αυτό μέσα σε δεκαπέντε ημέρες συνελήφθηκα και επέστρεψα στη φυλακή. Δέχτηκα την τιμωρία που προβλέπει ο νόμος, έχω ζητήσει συγγνώμη από τη διευθύντρια και τον εισαγγελέα φυλακών. Επειτα από αυτό το παράπτωμα στερήθηκα ακόμη και την ελευθερία της προσωπικής ζωής. Πριν από το συμβάν, συγκατοικούσαμε στην ίδια πτέρυγα, σε ξεχωριστούς θαλάμους. Εργαζόμασταν στο σωφρονιστικό κατάστημα, είχαμε άψογη συμπεριφορά ως προς τους υπαλλήλους και ως προς τις συγκρατούμενές μας κρατώντας τις ισορροπίες στο επιτρεπτό επίπεδο.
»Δεν υπάρχει πλέον γαλήνη στις ψυχές μας.
Ζητούμε να μεταφερθούμε σε χώρο κράτησης-κελί όπως το προβλέπει ο νόμος (Σωφρ. Κώδικας) και όπως για πολλά χρόνια σε άλλα καταστήματα κράτησης (π.χ. Κορυδαλλού), που υπήρχε συγκεκριμένος χώρος και ιδιαίτερα για κρατούμενες που εκτίουν μεγάλες ποινές. Για τους λόγους αυτούς: Προσφεύγουμε σε απεργία πείνας τονίζοντας πως καταβάλαμε υπεράνθρωπες προσπάθειες πριν φτάσουμε στα άκρα. Ελπίζοντας πως η Διεύθυνση θα λάβει υπ' όψιν της το ανθρώπινο και με απόγνωση αίτημά μας, να δώσει μια λύση για δύο συνανθρώπους που διεκδικούν προσωπική ελευθερία μέσω της σχέσης τους. Κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει λάθος, μεγάλο ή μικρό, και να πληρώσει γι' αυτό. Εχει όμως το δικαίωμα σε μία ακόμη ευκαιρία».
«Ο Κώδικας επιτρέπει»
Η Ηλέκτρα Κούτρα, πρόεδρος της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και συνήγορος των δυο γυναικών, αναφέρεται στον Σωφρονιστικό Κώδικα που ορίζει ότι οι κρατούμενοι «δεν εμποδίζονται στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την άσκηση των δικαιωμάτων που τους αναγνωρίζει ο νόμος».
Προτείνει ως πρόεδρος της Δράσης «να προβλεφθούν ειδικοί χώροι όπου θα μεταφέρονται οι οικογένειες, μέλη των οποίων τυχαίνει να κρατούνται παράλληλα σε άλλες φυλακές, καθώς και τα ζευγάρια, μεταξύ των οποίων και τα ομοερωτικά».
«Αυτά τα ζευγάρια -επισημαίνει- είναι μια πραγματικότητα την οποία ο νομοθέτης και ο εκάστοτε εφαρμοστής του Δικαίου θα πρέπει να λάβει απαρέγκλιτα υπ' όψιν του, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις κατακτήσεις της χώρας μας στα ανθρώπινα δικαιώματα.
»Το άρθρο 14 (απαγόρευση διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 8 (δικαίωμα σεβασμού ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) της ΕΣΔΑ, και πληθώρα άλλων δεσμευτικών για τη χώρα μας εγγυήσεων και μη δεσμευτικών διακηρύξεων είναι στο πλευρό των δύο ερωτευμένων γυναικών». 
http://lamiastar.gr