Προς κ. Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο.
κ. Υπουργέ. Η ρητορική σας δεινότητα, όσο και να προσπαθείτε, δεν μπορεί να εκληφθεί και ως δεινότητα αποτελεσματικότητας.
Ούτε βεβαίως καταφέρνει να κάνει τα άσπρα – μαύρα… Έχετε αποδείξει, δυστυχώς, ότι δεν μπορείτε να εφαρμόσετε, όσα υποσχεθήκατε και όσα οραματίζεστε, στην πράξη. Καταφέρατε μία ακόμη αφαίμαξη του εισοδήματός μου και της σύνταξης των γονέων μου, καθώς όπως παραδέχεστε, δεν μπορείτε να εντοπίσετε και να “τιμωρήσετε” τους φοροδιαφεύγοντες. Ευτυχώς για σας, δυστυχώς για μας, οι περισσότεροι είμαστε νομοταγείς.
Πλέον όμως, αναγκάζετε μεγάλη μερίδα του κόσμου να προσπαθεί να μοιάσει στους “τυχερούς”, καθώς δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει ούτε τα προς το ζειν. Σε τι διαφέρετε εσείς κύριοι της ελληνικής κυβέρνησης από τις συμμορίες που κάνουν διαρρήξεις; Οι μισοί Έλληνες το φωνάζουν, και οι άλλοι μισοί απλά το σκέφτονται: Η φορο-εισπρακτική πολιτική που ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση δεν απέχει πολύ από τη μέθοδο του ριφιφί που χρησιμοποιούν οι διαρρήκτες.
Μπαίνετε στα σπίτια μας, ανοίγετε το πορτοφόλι μας, και αφαιρείτε όσα νομίζετε ότι χρειάζεται για να “σωθεί η πατρίδα”. Εσείς τί κάνατε για να σωθεί η πατρίδα;
Ξέχασα όμως, ότι κι εσείς είστε επί σειρά ετών βασικό στέλεχος και υπουργός κυβερνήσεων που οδήγησαν τη χώρα στην κατάσταση που είμαστε. Ξέρω… Κάνατε κάτι κι εσείς για να σωθεί η πατρίδα μας.
Φωνάζατε “Πιάστε τους κλέφτες”. Όταν όμως ήρθε η σειρά σας να τους πιάσετε, απλά σφυρίζετε αδιάφορα… και ρίξατε τις ευθύνες στους “κλέφτες”…κ. Υπουργέ, μας λέτε συνέχεια ότι κουβαλάτε έναν Σταυρό Μαρτυρίου, ότι περνάτε δύσκολες στιγμές στα διεθνή φόρα και τις Συνόδους Κορυφής.
Έχω να σας προτείνω (με τους όρους των ημερών) ένα καλό deal: Να αλλάξουμε θέσεις. Να έρθετε εσείς στην εργασία μου, να πληρώνετε εσείς τους λογαριασμούς μου, την εφορία, το τέλος ακίνητης περιουσίας, να μετράτε εσείς με αγωνία κάθε μέρα τα ευρώ στην τσέπη σας, να συζητάτε και να κάνετε κουράγιο στους συγγενείς σας και τους φίλους που χάνουν τη δουλειά τους, που δεν έχουν να ζήσουν την οικογένειά τους… Κι αφήστε εμένα να κουβαλάω το Σταυρό του Μαρτυρίου. Τον κουβαλάω άλλωστε δύο χρόνια τώρα…
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μου επιστρέψετε αυτό που μου υφαρπάξατε. Ότι πιο ιερό έχω, την ψήφο μου. Μου την κλέψατε. Μου τάξατε λεφτά και με κεράσατε ανεργία, φτώχεια, απογοήτευση, υποταγή στους “ισχυρούς”. Δεν υπολογίσατε όμως ότι έχω ακόμη το δικαίωμα της επιβίωσης…
Για την επιβίωση αυτή βρέθηκα και διαδήλωσα μαζί με εκατοντάδες Έλληνες πολίτες και σήμερα στην πλατεία Συντάγματος. Για την επιβίωση αυτή, όμως, αν χρειαστεί, αύριο θα παλέψω με ότι μου έχει απομείνει. Την καρδιά μου.
Και κάτι τελευταίο κ. Υπουργέ: η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να λογοδοτήσει στον ελληνικό λαό… Θα πρέπει να μας απαντήσετε, αν η κυβέρνηση είναι ανίκανη ή επικίνδυνη.
Υ.Γ: Αν περιμένουμε να σας κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι ίσως πολύ αργά. Θα ήταν προτιμότερο να σας κρίνει ο ελληνικός λαός! Τώρα!