“Ο Άρης κάνει πόλεμο, μ’ αντάρτες παλικάρια…”: Μισή και «μίζερη» αποκατάσταση

Η θρυλική μορφή του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Θανάση Κλάρα-Άρη Βελουχιώτη, από το βάραθρο της Μεσούντας όπου τέλειωσε τη ζωή του, έχει πια εκτοξευτεί σε άλλους γαλαξίες. Έχει περάσει στο μυαλό και στην καρδιά ολόκληρου του ελληνικού λαού, σύμβολο αιώνιο της αντίστασης, της ταξικής αξιοπρέπειας και του αγώνα, της σωστής σύνδεσης του εθνικοαπελευθερωτικού με το ταξικό, αιώνιο σύμβολο της επανάστασης, σύμβολο ελληνικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό…
Σήμερα το πρωί, σε τελετή στην πλατεία Λαού της Λαμίας, εκεί που βρίσκεται ο ανδριάντας του Άρη, λίγο πιο δίπλα από εκεί που εκφώνησε τον ιστορικό του λόγο, το ΚΚΕ προχωρεί στην «πολιτική- αλλά όχι κομματική…» – αποκατάστασή του.

Πέρα από την «εξισορρόπηση» της αποκατάστασης του συκοφαντημένου Νίκου Ζαχαριάδη, το μήνυμα είναι σαφές: «Είχε δίκιο, όμως… δεν υπάκουσε στο κόμμα»! Και δεν είναι εποχές σήμερα για επιβραβεύσεις της κομματικής ανυπακοής…

Έχει όμως και κάτι ανατριχιαστικό το μήνυμα αυτό: Μπορεί να είχε δίκιο, ορίστε που του αναγνωρίζεται σήμερα, με 66 έστω χρόνια καθυστέρηση, όμως ορθώς ακολουθήθηκε η πανθομολογούμενα πλέον σήμερα λανθασμένη κομματική γραμμή, ορθώς το μεγαλειώδες εαμικό κίνημα «ετελεύτησε εν στόματι μαχαίρας», αφού το προέχον είναι πάντοτε η ορθότητα της κομματικής γραμμής και το παπικό «αλάθητο» της ηγεσίας… Αυτή η λογική πρυτανεύει στο ΚΚΕ και για τα μεγάλα και για τα μικρότερα. Από την παράδοση των κρατούμενων αγωνιστών της Ακροναυπλίας που δεν δραπέτευσαν και οδηγήθηκαν δέσμιοι στους Γερμανούς καταχτητές υπακούοντας στην ηγεσία, μέχρι τις μέρες μας.
Σήμερα στη Λαμία «αποκαθηλώνεται» μεν συμβολικά το κεφάλι του Άρη από το φανοστάτη των Τρικάλων, για να μας εξηγήσει όμως ο Τηλέμαχος Δημουλάς γιατί δεν πρέπει να αποκατασταθεί κομματικά ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ κι ας είχε δίκιο. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, κάπως αντίστροφα θάπρεπε να είναι τα πράγματα…