Μικροί διάδοχοι μεγάλων τυράννων

 

Οι «κληρονόμοι» των απολυταρχών

Ο Μεγάλος ∆ιάδοχος ανέλαβε την εξουσία στη Βόρεια Κορέα ύστερα από τον θάνατο του Κιµ Γιονγκ Ιλ το περασµένο Σάββατο. ∆ιάδοχος όνοµα και πράγµα, αλλά µικρός: στην ηλικία, στην εµπειρία, στο πολιτικό βεληνεκές. Ο Κιµ Γιονγκ Ουν είναι ο τρίτος γιος του Αγαπηµέ νου Ηγέτη και ο πατέρας του τον όρισε Μεγάλο ∆ιάδοχό του µόλις πέρυσι. Η διαδοχή αποφασίστηκε ερήµην του λαού. Οπως ακριβώς είχε αποφασιστεί και η διαδοχή του παππού του Κιµ Ιλ Σουνγκ, του Μεγάλου Ηγέτη και Αιώνιου Προέδρου της Βόρειας Κορέας. Οι απο λυταρχικοί «κληρονοµικοί» ηγέτες της Βόρειας Κορέας, του Καζακστάν, του Αζερµπαϊτζάν, της Συρίας, αν και πολύ διαφορετικοί µεταξύ τους, είναι πανοµοιότυποι ως προς τον ξεδιάντροπο νεποτισµό και την καταδυνάστευση των λαών τους.

Σε µια χρονιά που οι περισσότεροι δικτάτορες ανατρέπονται από λαϊκές επαναστάσεις που κόβουν τον δρόµο στα παιδιά τους τα οποία προετοίµαζαν για την εξουσία (βλ. Χόσνι Μουµπάρακ στην Αίγυπτο και Μοαµάρ Καντάφι στη Λιβύη) ο µακαρίτης Κιµ Γιονγκ Ιλ κατάφερε να γίνει το δικό του: να τον διαδεχθεί ο γιος του. Όπως γράφει το «Βήμα», η προσωπολατρία που είχε επιβάλει στον λιµοκτονούντα λαό του τού επέτρεπε να αποφασίζει µόνος του τέτοια ζητήµατα. Απέρριψε τον πρωτότοκο γιο του αφού συνελήφθη να προσπαθεί να µπει στην Ιαπωνία µε ψεύτικο διαβατήριο (ήθελε, λέει, να επισκεφθεί την Ντίσνεϊλαντ του Τόκιο) και τον δευτερότοκο επειδή δεν ήταν αρκετά ανδροπρεπής. Το φθινόπωρο του 2010 απένειµε στρατιωτικά και κοµµατικά πόστα στον παγκοσµίως άγνωστο ως τότε Κιµ Γιονγκ Ουν. Ως τότε οι Βορειοκορεάτες ενδέχεται να µη γνώριζαν καν ότι ο ηγέτης τους είχε τρίτο γιο. Ο 28χρονος κληρονόµησε την περασµένη εβδοµάδα µια χώρα µε κατά κεφαλήν εισόδηµα 920 δολάρια αλλά µε πυρηνικό πρόγραµµα που κάνει την Ουάσιγκτον να τρέµει και οκτώ πυρηνικές κεφαλές.

Στο Καζακστάν ο πρόεδρος Νουρσουλτάν Ναζαρµπάγεφ, ένας από τους τελευταίους ολιγάρχες της µετασοβιετικής Κεντρικής Ασίας, κυβερνά από το 1990 (επί ΕΣΣ∆) και πρωτοεξελέγη στην προεδρία την επόµενη χρονιά. Εκτοτε δεν ξεκολλάει από την εξουσία ενώ έχει µοιράσει πόστα σε όλη του την οικογένεια. Για διάδοχό του προορίζει την πρωτότοκη κόρη του Νταρίγκα .

Ο «Γέλµπασι», όπως είναι ο επίσηµος τίτλος του, που στα καζακικά σηµαίνει «Ηγέτης του Εθνους», «εκλέγεται» µε ποσοστά που πλησιάζουν το 100% και λέγεται ότι έχει τσεπώσει περισσότερα από 1 δισ. δολάρια από τα πετρέλαια. Προσέλαβε ως σύµβουλό του τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ και προκήρυξε βουλευτικές εκλογές στις 15 Ιανουαρίου, στις οποίες αναµένεται να εκλεγεί πανηγυρικά η Νταρίγκα.

Στο Αζερµπαϊτζάν κυβερνά ο Ιλχάµ Αλίγεφ, ο οποίος διαδέχθηκε τον πατέρα του, Χαϊντάρ, στην προεδρία το 2003 λαµβάνοντας ποσοστό σχεδόν 77%, το οποίο θεωρείται νοθευµένο, όπως και το 87% που έλαβε πέντε χρόνια αργότερα. Πατέρας και γιος Αλίγεφ λογίζονται δικτάτορες. Αµερικανοί διπλωµάτες συγκρίνουν τον Ιλχάµ µε µαφιόζο.

Ο Χαϊντάρ, πρώην πράκτορας της KGB, κυριάρχησε στην πολιτική του Αζερµπαϊτζάν επί 30 και πλέον χρόνια, ώσπου προώθησε ως διάδοχό του τον γιο του, γυναικά και τζογαδόρο. Τον επέβαλε λέγοντας: «Είναι διανοούµενος, έχει πραγµατιστική προσέγγιση, καλή γνώση του σύγχρονου κόσµου, είναι δραστήριος και παίρνει πρωτοβουλίες». Προφανώς τα µαθήµατα που έλαβε ζώντας κοντά στον πατέρα του έπιασαν τόπο: το 2009 ο Ιλχάµ κατάργησε το όριο των δύο θητειών προκειµένου να παραµείνει όσο γουστάρει στην προεδρία και έναν χρόνο αργότερα φρόντισε ώστε το Αζερµπαϊτζάν να αποκτήσει την πρώτη του «Βουλή» – χωρίς αντιπολίτευση.