Στις 3 Φεβρουαρίου θα ανακοινώσει ο Πρόεδρος του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης την απόφασή του για το έγκλημα της σφαγής των αμάχων στο Δίστομο το 1944 από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Η γερμανική πλευρά η οποία προσέφυγε στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στο κορυφαίο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ υποστηρίζει ότι το ζήτημα αποτελεί ετεροδικία μεταξύ δύο κρατών (Γερμανίας και Ιταλίας) και ισχυρίζεται ότι δεν θα πρέπει να υπάρξει νομολογία φυσικών προσώπων κατά κρατών διότι τότε θα πρέπει να ανοίξουν οι υποθέσεις που αφορούν όλους τους πολέμους που έχουν διεξαχθεί έως σήμερα.
Υποστηρίζει ότι αντιμετωπίζει αυξανόμενο αριθμό προσφυγών ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων, τις οποίες καταθέτουν θύματα εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους ναζί στην Ιταλία.
Μία από αυτές- η πιο γνωστή -  είναι αυτή του Διστόμου. Οι συγγενείς των θυμάτων μετά το μπλοκάρισμα της δίκης που κέρδισαν στην Ελλάδα- με τον αείμνηστο Γιάννη Σταμούλη – προσέφυγαν και κέρδισαν τις δίκες και στην Ιταλία. αλλά δεν πρόλαβαν να κάνουν τις κατασχέσει.
Συγκεκριμένα το εφετείο της Φλωρεντίας είχε ε επικυρώσει το 2008 απόφαση την οποία είχε εκδώσει το 1997 το ανώτατο ελληνικό δικαστήριο, καταδικάζοντας το γερμανικό κράτος να αποζημιώσει τις οικογένειες των 218 θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, στις 10 Ιουνίου 1944. Σύμφωνα με το Βερολίνο, η Ιταλία, επιτρέποντας να γίνονται αγωγές κατά της Γερμανίας, δεν σέβεται την αρχή της ασυλίας που έχει αναγνωριστεί στη Γερμανία από το Διεθνές Δίκαιο.
Οι υπό αμφισβήτηση δικαστικές διαδικασίες αφορούν εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους ναζί από το Σεπτέμβριο του 1943 ως το Μάιο του 1945, όταν δηλαδή η Ιταλία είχε καταληφθεί από τη Γερμανία αφού ακύρωσε το σύμφωνο που είχε μαζί της και ενώθηκε με τις δυνάμεις των συμμάχων. Το ελληνικό Δημόσιο παρενέβη στην διαδικασία της Χάγη   με απόφαση που έλαβε το υπουργικό συμβούλιο υπό τον τότε  Πρωθυπουργό κ. Γιωργο Παπανδρέου τον Φεβρουάριο του 2010, ύστερα από εισήγηση του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη.
Η  Ελλάδα που επροσωπήθηκε από τον καθηγητή Περάκη  τόνισε ότι η σφαγή του Διστόμου δεν ήταν πολεμική πράξη όπως ισχυρίζεται η υπεράσπιση των Γερμανών, αλλά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Όπως τόνισαν οι εκπρόσωποι της ιταλικής και της ελληνικής πλευράς, δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ετεροδικία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αφού υποστήριξαν ότι η ετεροδικία υφίσταται μόνο για την επίλυση διαφορών μεταξύ κρατών. Τόνισαν δε ότι τα εγκλήματα πολέμου δικάζονται από τα δικαστήρια και δεν λύνονται μέσω των διεθνών συμβάσεων και ως τέτοια θεωρούνται τα εγκλήματα, που διέπραξαν τα ναζιστικά στρατεύματα.
« Οι 218 σφαγιασθέντες κάτοικοι του Διστόμου, ανάμεσά τους και 57 παιδιά κάτω των 17 ετών, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι …φορούσαν στρατιωτικές στολές και κρατούσαν όπλα; Διότι μόνο έτσι θα μπορούσαν οι Γερμανοί νομικοί να ισχυριστούν ότι έκαναν, δήθεν,  πολεμική πράξη κατά των στρατευμάτων κατοχής των ναζί το 1944. Απλά ήταν ένα στυγερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Πολύ περισσότερο που 1 στους 4 νεκρούς ήταν αβάπτιστα μωρά λίγων μηνών ,παιδάκια , άγουροι έφηβοι ».
Με αυτά τα λόγια είχε υποστηρίξει  έξω από το Δικαστήριο της Χάγης ο Διστομίτης δικηγόρος κ. Μιλτιάδης Σφουντούρης – και γραμματέας της Ενωσης θυμάτων κατοχής – την θέση ότι η Σφαγή του Διστόμου το 1944 ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και όχι πολεμική πράξη όπως ισχυρίζεται η γερμανική πλευρά στη Χάγη.