Η αλήθεια του ψέματος

Ο Μαξίμ Γκόρκι είχε πει πως πρέπει πάντα να πιστεύεις τον άνθρωπο. Αν και βλέπεις ότι λέει ψέματα, άκουσε τον και προσπάθησε να καταλάβεις γιατί το κάνει.

Όλοι έχει τύχει να πούμε κάποιο ψέμα, από τον λόγο που αργήσαμε το βράδυ μέχρι τον λόγο που εξαπατήσαμε έναν άνθρωπο. Όποιος ισχυριστεί πως κατά την διάρκεια της ζωής του δεν έχει πει ούτε ένα ψέμα τότε παράλληλα προδίδει την αλήθεια.

Προσπαθώ λοιπόν να καταλάβω –  σύμφωνα με την προτροπή του Μ. Γκόρκι τον λόγο που ένα μέρος των ανθρώπων μπορεί να λέει ψέματα. Είναι ένας τρόπος να νιώσουν καλά ζώντας μια ουτοπική κατάσταση,  είναι η άρνηση στην αποδοχή της αλήθειας και της πραγματικότητας ή απλά μια λανθασμένη αντίληψη πως το ψέμα που ισχυρίζονται πως είναι αληθινό δεν γίνεται αντιληπτό;
Όπου κι αν βρίσκεται η αιτία το ψέμα πληγώνει. Και το ξέρεις, το έχεις ζήσει, σε κάποια στιγμή της ζωής σου όλο και κάποιο ψέμα σε πλήγωσε. Γιατί λοιπόν; Γιατί να πληγώσεις και εσύ κάποιον με αυτή την συμπεριφορά αφού ξέρεις ποιος είναι ο αντίκτυπος του ψέματος;
Βλέπετε; Είναι πολλά τα “γιατί” που γεννά το ψέμα. Είναι πολλά και ατέλειωτα τα βράδια που παραμένουν αξημέρωτα ψάχνοντας αυτά τα “γιατί”.
Ο σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι τόσο να μοιραστώ μια ακόμα κρυφή μου σκέψη, η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Τα “πρέπει” αυτής της κοινωνίας επιβάλλουν πως από ευγένεια ακόμα και αν ξέρεις πως κάποιος σου λέει ψέματα δεν είναι ωραίο να του το πεις. Απομακρύνεσαι, στεναχωριέσαι και το κρατάς μέσα σου. Δεν έχεις την ευκαιρία να πεις “ξέρεις κάτι; Κουράστηκα να το ανέχομαι αυτό, ξέρω πως μου λες ψέματα”.
Επιπλέον νομίζω πως το ψέμα υποκρύπτει και μια δόση – σε κάποιες περιπτώσεις αρκετά μεγάλη- εγωισμού. Η υποτίμηση δηλαδή της νοημοσύνης του άλλου και η παράλληλη πεποίθηση ότι η δική σου ευφυΐα είναι μεγαλύτερη και εκείνη την στιγμή καταφέρνεις να χειραγωγήσεις την αντίληψη του άλλου αν δεν χαρακτηρίζεται ως εγωιστική τότε πως χαρακτηρίζεται;
Ντύνουμε λοιπόν την ομορφιά της ζωής με αυτούς τους λαμπρούς χιτώνες ψέματος νομίζοντας πως θα την κάνουμε πιο όμορφη, αγνοώντας όμως πως στο πρώτο άνεμο αυτός ο χιτώνας θα σκιστεί και θα φανεί η γύμνια, θα φανεί το κενό, θα φανεί η αλήθεια. Πόσο ακριβά προτίθεσαι λοιπόν να πληρώσεις για να το αποκτήσεις αυτό το σάπιο “ρούχο”; Τόσο ώστε να χάσεις αυτούς που σε αγαπούν; Και δεν λέω “αυτούς που αγαπάς” γιατί αν τους αγαπούσες στα αλήθεια δεν θα έλεγες ψέματα.
Η αλήθεια του ψέματος λοιπόν είναι η αγάπη, για την ακρίβεια η απουσία της γιατί την στιγμή που ξεστομίζεις το ψέμα κόβεις τα άνθη της αγάπης και τα καις.