Νέα στοιχεία από τη Eurostat και τη Τράπεζα της Ελλάδας
καταρρίπτουν πολλούς από τους μύθους περί υψηλού μισθολογικού κόστους
και των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Αναμφίβολα το ότι μέσα στη «καυτή» 3ετία 2010- 2012 οι μισθωτοί χάνουν περίπου 26% των αποδοχών τους, ποσοστό που μπορεί να φτάσει στο 35% αν συνυπολογίσει τις απώλειες που φέρνει το 2013, είναι ένα ισχυρό επιχείρημα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης απέναντι στις πιέσεις που αναμένεται ότι θα ασκηθούν από τη Τρόικα, επιχείρημα που γίνεται ακόμα πιο ισχυρό εάν δει κανείς και τις προβολές για το κόστος εργασίας, το οποίο υπολογίζεται ότι θα έχει μειωθεί κατά 16,5% έως το τέλος του 2013 αντί 15% έως το τέλος του 2014, που ορίζει το Νέο Μνημόνιο.
Κι ενώ αυτές οι... επιδόσεις απειλούν να μετατρέψουν τη χώρα σε καμμένη γη -σύμφωνα με την Έκθεση Προβόπουλου- εφόσον δεν συνοδευθούν από εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ώθηση στη παραγωγικότητα, έχει αξία να δει κανείς τα επιμέρους στοιχεία που δείχνουν ότι η εμμονή της Τρόικα για δραστικές μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, είναι λίγο ως πολύ αδικαιολόγητη. Το πρώτο στοιχείο αποτυπώνεται στα νεώτερα δεδομένα της Eurostat, απ' όπου προκύπτει ότι ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα το 2010 (πριν ακόμα τη "κόλαση" του 2011 και του 2012) ήταν μόλις 17,5 ευρώ όταν στην Ευρωζώνη ήταν 26,9 ευρώ. Κι επειδή γίνεται πολύ κουβέντα και συγκρίσεις με την Ισπανία, να πούμε ότι εκεί το ωριαίο κόστος εργασίας ήταν 20,2 ευρώ!!
Το δεύτερο στοιχείο αποτυπώνεται στις αναλύσεις που έχουν κάνει οι οικονομολόγοι της ΤτΕ για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και πώς συνδέεται αυτό με το μισθολογικό κόστος. Τι λέει η ΤτΕ; Ότι στο διάστημα 2001-2011 η απώλεια ανταγωνιστικότητας περιορίστηκε στο 19,1% (από 32,5% την εννεαετία 2001- 2009) και οφειλόταν πλέον μόνο κατά το ένα τρίτο στην αύξηση του σχετικού κόστους εργασίας (αυτό αυξήθηκε σωρευτικά κατά 5,7% την 11ετία) και κατά τα δύο τρίτα στην ανατίμηση του ευρώ (κατά 12,7% την 11ετία)! Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι η Ελλάδα πλήρωσε πανάκριβα το «σκληρό» ευρώ κι όχι τους μισθούς.
Όσον αφορά στο «δια ταύτα», δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς λίγες σελίδες πιο κάτω από τις αναφορές της Έκθεσης για τη πορεία των αποδοχών, όπου και θα βρει μπροστά του τη διαπίστωση ότι οι δείκτες της φτώχειας αναμένεται να επιδεινωθούν από το 20,1% των τελευταίων διαθέσιμων στοιχείων, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι πάνω από 2.000.000 Έλληνες δεν μπορούν να καλύψουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους...
Αναμφίβολα το ότι μέσα στη «καυτή» 3ετία 2010- 2012 οι μισθωτοί χάνουν περίπου 26% των αποδοχών τους, ποσοστό που μπορεί να φτάσει στο 35% αν συνυπολογίσει τις απώλειες που φέρνει το 2013, είναι ένα ισχυρό επιχείρημα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης απέναντι στις πιέσεις που αναμένεται ότι θα ασκηθούν από τη Τρόικα, επιχείρημα που γίνεται ακόμα πιο ισχυρό εάν δει κανείς και τις προβολές για το κόστος εργασίας, το οποίο υπολογίζεται ότι θα έχει μειωθεί κατά 16,5% έως το τέλος του 2013 αντί 15% έως το τέλος του 2014, που ορίζει το Νέο Μνημόνιο.
Κι ενώ αυτές οι... επιδόσεις απειλούν να μετατρέψουν τη χώρα σε καμμένη γη -σύμφωνα με την Έκθεση Προβόπουλου- εφόσον δεν συνοδευθούν από εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν ώθηση στη παραγωγικότητα, έχει αξία να δει κανείς τα επιμέρους στοιχεία που δείχνουν ότι η εμμονή της Τρόικα για δραστικές μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, είναι λίγο ως πολύ αδικαιολόγητη. Το πρώτο στοιχείο αποτυπώνεται στα νεώτερα δεδομένα της Eurostat, απ' όπου προκύπτει ότι ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα το 2010 (πριν ακόμα τη "κόλαση" του 2011 και του 2012) ήταν μόλις 17,5 ευρώ όταν στην Ευρωζώνη ήταν 26,9 ευρώ. Κι επειδή γίνεται πολύ κουβέντα και συγκρίσεις με την Ισπανία, να πούμε ότι εκεί το ωριαίο κόστος εργασίας ήταν 20,2 ευρώ!!
Το δεύτερο στοιχείο αποτυπώνεται στις αναλύσεις που έχουν κάνει οι οικονομολόγοι της ΤτΕ για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και πώς συνδέεται αυτό με το μισθολογικό κόστος. Τι λέει η ΤτΕ; Ότι στο διάστημα 2001-2011 η απώλεια ανταγωνιστικότητας περιορίστηκε στο 19,1% (από 32,5% την εννεαετία 2001- 2009) και οφειλόταν πλέον μόνο κατά το ένα τρίτο στην αύξηση του σχετικού κόστους εργασίας (αυτό αυξήθηκε σωρευτικά κατά 5,7% την 11ετία) και κατά τα δύο τρίτα στην ανατίμηση του ευρώ (κατά 12,7% την 11ετία)! Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι η Ελλάδα πλήρωσε πανάκριβα το «σκληρό» ευρώ κι όχι τους μισθούς.
Όσον αφορά στο «δια ταύτα», δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς λίγες σελίδες πιο κάτω από τις αναφορές της Έκθεσης για τη πορεία των αποδοχών, όπου και θα βρει μπροστά του τη διαπίστωση ότι οι δείκτες της φτώχειας αναμένεται να επιδεινωθούν από το 20,1% των τελευταίων διαθέσιμων στοιχείων, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι πάνω από 2.000.000 Έλληνες δεν μπορούν να καλύψουν ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου