2 Mαίου 1919 Η απελευθέρωση της Σμύρνης

Ήταν μια γλυκειά Ιωνική Μαγιάτικη νύχτα όταν στην όμορφη Ελληνική πόλη την «Γκιαούρ Ιζμίρ» όπως την έλεγαν οι τούρκοι ψιθυρίζονταν από στόμα σε αυτί και από σπίτι σε σπίτι,η είδηση:

«Έρχονται!Αύριο έρχονται».
Το θωρηκτό Λήμνος,ήτανε στα ανοιχτά του λιμανιού της Σμύρνης στις 1 Μαϊου 1919.

Χιλιάδες λαού αγρύπνησε εκείνη την νύχτα εκείνη την νύχτα στην προκυμαία, στην Αγία Φωτεινή, τελέστηκε εσπερινός και οι Σμυρνιοί δοξολογούσαν με την χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα για την λευτεριά που έφτανε….

Οι τούρκοι σκύβουν το κεφάλι και μουρμουρίζουν.... «κισμέτ ξαναγυρίζουν στον τόπο τους οι γιουνάνηδες….» Μάταια κάποιοι δερβίσηδες στις τουρκογειτονιές του μπαχρή μπαμπά φανατίζουν τους ομόφυλους τους, ο μακελάρης νουρεντίν και ο αιμοδιψής νομάρχης ραχμή έχουν εξαφανιστεί, οι νεότουρκοι όμως μοιράζουν όπλα και μαχαίρια σ’όσους στρατολογούν από κοντά και οι Ιταλοί, συμβουλεύουν, καθοδηγούν, εμψυχώνουν όσους θέλουν να προκαλέσουν και όπως γίνονται σ’αυτές τις στιγμές,τα κατάλληλα χέρια, άνοιξαν τις φυλακές και πλήθος κακοποιών ξεχύνεται για να ενισχύσουν τους νεότουρκους. Οι πληροφορίες αυτές φτάνουν στον πλοίαρχο Μαυρουδή που βρίσκεται ήδη στην «Καραντίνα»και κάνει διορθώσεις στο δρομολόγιο της μονάδος που θα αποβιβαζόταν.


Καθώς η νύχτα αρχίζει να φεύγει, η νηοπομπή που οι Σμυρνιοί, την είχανε ονομάσει «ΙΕΡΗ ΘΕΩΡΙΑ», πλησιάζει το λιμάνι της μεγαλύτερης Ελληνικής πόλης τότε, τα μεταγωγικά Θεμιστοκλής, Πατρίς, Συρία, Αθηνά, Ατρόμητος, Καλουτάς, Ρεπούλης, Αντιγόνη, Άρης, Ξενία, Ουρανία, Αργολίς, Δελφίν, Έλδα και τα αντιτορπιλικά Σφενδόνη, Λόγχη, Αλκιών και Αίγλη, προσεγγίζουν, πλησιάζουν τα πλοία της λευτεριάς...

Στις 2 Μαϊου 1919 ο ήλιος της λευτεριάς φωτίζει την θάλασσα του Ερμαίου κόλπου, από ψηλα τα Μαστούσια όρη που ο θρύλος λέει ότι ήταν δύο αδέλφια που απολιθώθηκαν και έγιναν κορφές μετά την κατάκτηση της πόλης από τους τούρκους λάμπουν, χαμογελούν, όλη η πόλη λάμπει σήμερα…….

7:50 ο σαλπιγκτής του «ΠΑΤΡΙΣ»,σαλπίζει το ελευθερωτήριο και μέσα σε φρενίτιδα ενθουσιασμού, αποβιβάζονατι οι εύζωνοι του 1/38, ο πρώτος τσολιάς σκύβει και φιλά το χώμα της λεύτερης Σμύρνης, αγκαλιές ανοίγουν να υποδεχτούν,δάκρυα,φιλιά,κουνιέται η γή,χτυπούν οι καμπάνες της πόλης χαρμόσυνα, ο λαός φωνάζει «ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ» και ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Χρυσόστομος της Σμύρνης γονατίζει με λυγμούς μπροστά στην λέσχη των κυνηγών και ευλογεί την σημαία ψέλνοντας «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», χιλιάδες λαού ψέλνουν «υπερμάχω στρατηγώ», οι σειρήνες των πλοίων δονούν την ατμόσφαιρα,πλήθος Ελληνικές σημαίες στα χέρια μικρών και μεγάλων,πως ράφτηκαν τόσες σημαίες σε μια νύχτα; Ποτέ δεν είχε σβήσει η ελπίδα! Οι Σμυρνιωτοπούλες ραίνουν με άνθη και ροδόνερο το τάγμα του Τζαβέλλα,οι Σμυρνιοί, στολίζουν με λουλούδια τα όπλα των τσολιάδων και η φωτογραφία του Βενιζέλου παντού στα χέρια όλων.Αυτή ήταν η Σμύρνη για τον στρατό που κατέβαινε από τα πλοία,μια μεγάλη αγκαλιά και αφού είδαν τον στρατό μας,έτρεξαν στο κοιμητήριο όπου εκτυλισσόντουσαν σκηνές που δεν είχε ξαναδεί ανθρώπινο μάτι: Με στεφάνια όπως στην ανάσταση πήγαν στους κεκοιμημένους προγόνους για ν’αναγγείλουν το μεγάλο γεγονός: 

«Σήκω Πατέρα ήρθαν…Ήρθαν Ξυπνήστε»

Γι’αυτόν τον λαό που παραληρούσε, υπήρχε μόνο η Ελλάδα που έστελνε τα παιδιά της να τους ελευθερώσει, όπως την Μακεδονία, την Κρήτη, τα νησιά και την Ήπειρο, τον ιερό αυτό πόλεμο αργότερα κάποιοι μικρόψυχοι (Γούναρης,Καλούδης,ΚΚΕ κα), τον ονόμασαν αποικιακό!!! Και να σκεφτείς ότι σε κάθε πόλη που εμπαινε ο τσολιάς, αυτή την συμπεριφορά του επεφύλασσαν οι μικρασιάτες, όχι από υπολογισμό αλλά γιατί έτσι ένοιωθαν, για τον στρατό μας παντού ανοίχτηκε το καλύτερο δωμάτιο για να τον φιλοξενήσει, παντού του προσέφεραν άδολα πολλές φορές και από το υστέρημα, η Μικρά Ασία, υποδεχόταν τον ελευθερωτή αδελφό από την άλλη πλευρά του Αιγαίου και μετά από λίγο, χιλιάδες παιδιά της ανατολής,πρόθυμα, μπήκαν στις γραμμές αυτού του στρατού για να υπερασπιστούνε την Άγια γη, μεραρχία Κυδωνιών, μεραρχία Σμύρνης, κάθε πόλη και μια μεραρχία και οι άρχοντες ο πλούτος του τόπου άνοιξαν τα κεμέρια τους, να ενισχύσουν οικονομικά την προσπάθεια, ένα έθνος ενωμένο, μέχρι που η διχόνοια του διχασμού, Βενιζελικοί και Βασιλικοί, μούχλιασαν τον αγέρα, σάπισαν τα μυαλά, σκλήρυναν τα μάτια, αδελφός κατά αδελφού, αλλά τώρα, όλα αυτά, ήσανε μακριά.ΤΩΡΑ ΗΛΘΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΙΑ..

Και οι τούρκοι; Το τάγμα Τζαβέλλα, βαδίζοντας κατά τετράδες μπροστά από το διοικητήριο και τις φυλακές,δέχθηκε πυρά στις 10:30, δύο έυζωνοι νεκροί, το πλήθος πανικοβάλλεται, μέσα στην σύγχυση ο Τζαβέλλας δίνει εντολή για την αντιμετώπιση της εχθρικής ενέδρας, γρήγορα η τουρκική μικροαντίσταση που είχε οργανωθεί από Ιταλούς, διαλύεται...