θέατρο είναι αρκετά. Ό,τι παραπάνω και να πούμε πιο πολύ λάδι στη φωτιά θα ρίξουμε. Καθένας έχει την άποψή του: Αν πρέπει ένα έργο να ανεβαίνει όσο βλάσφημο κι αν είναι. Αν πρέπει ένα βιβλίο να γράφεται και να εκδίδεται ακόμη κι αν οι φανατικοί απειλούν.
Αν, επίσης, έχει κάποιος δικαίωμα να πηγαίνει να βλέπει το έργο, ακόμη κι αν είναι σκουπίδι. Κατά τη γνώμη μας, αν πράγματι είναι σκουπίδι απλά θα έχει χάσει τα λεφτά του. Και στο κάτω – κάτω, αν δε γίνονταν όλα αυτά, το πολύ να πήγαιναν 1.000-2.000 θεατές, να έβλεπαν το έργο, να έκαναν εμετό ή να το επαινούσαν και η υπόθεση να έμενε εκεί. Ούτε διαστάσεις, ούτε διαφήμιση, ούτε τσακωμοί.
Οπότε, ο καθένας με το πόσο Έλληνα, χριστιανός ή αλλόθρησκος είναι μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα. Αν δεν έχουμε ούτε αυτή τη δυνατότητα τότε δεν έπρεπε να αφήσουμε τον Καντάφι να πεθάνει, μια χαρά θα κυβερνούσε.
Αλλά δύο πράγματα πρέπει να πούμε: Το πρώτο είναι ότι η Ελλάδα έβγαλε έναν Αριστοφάνη. Αν αυτό δεν τον αναγνωρίζουν οι σημερινοί φανατικοί με γειά τους με χαρά τους. Δε μπορεί, όμως, ο Αριστοφάνης που έφερε τα πάνω – κάτω να αποθεώνεται αλλά να μην επιτρέπουν οι απόγονοι του μεγάλου αυτού δημιουργού να καίνε θέατρα ή βιβλία. Και προς θεού, δεν κάνουμε καμιά σύγκριση του Αριστοφάνη με το έργο του Χυτηρίου και τον σκηνοθέτη του.
Το δεύτερο και πιο σοβαρό που πρέπει να πούμε, αφήνοντας τα… θεατρικά για τους ειδικούς, είναι ότι πλέον η κατάσταση στην Ελλάδα έχει ξεφύγει σε ότι αφορά τη Χρυσή Αυγή. Έχουμε πλέον να κάνουμε με καθαρές αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και κάποιος πρέπει να βάλει μια κόκκινη γραμμή. Αν θέλουμε βεβαίως να έχουμε δημοκρατία, Σύνταγμα και νόμους.
Το να εμφανίζονται βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου να βρίζουν με το πιο σκαιό τρόπο ηθοποιούς και θεατές, τον να εξωθούν σε βιαιοπραγίες και οι ίδιοι να προπηλακίζουν ανθρώπους και φυσικά το να υποκαθιστούν την «αμίλητη κι ακούνητη» αστυνομία, απελευθερώνοντας έναν άνθρωπο που είχε συλληφθεί, τότε πράγματι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.
Αν η χώρα αυτή θέλει να ανέχεται νταβατζήδες, τραμπούκους, μπράβους και συμμορίτες του κοινού ποινικού δικαίου με γειά της με χαρά της. Τότε δε χρειάζονται δακρυγόνα και διαδηλώσεις για να κλάψουμε τη Δημοκρατία. Και θα είναι υποκριτικές οι φωνές οργής όταν η Χρυσή Αυγή θα έχει κάνει την Ελλάδα μπάχαλο.
Αν όμως πρέπει να μπει τέλος στον φασισμό που εξαπλώνεται στην ελληνική κοινωνία, τότε εδώ και τώρα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Να κινητοποιηθεί ο δημοκρατικός κόσμος, να μπει μπροστά να σταματήσει το φαινόμενο των νεοναζί. Και το πολιτικό σύστημα, αν δε θέλει να ηττηθεί για ακόμη μια φορά, πρέπει να πάρει τα μέτρα του.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να προτείνουμε να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και να πάει στα κομμάτια. Δεν το κάνουμε διότι τότε αυτοαναιρούμε την άποψή μας για τη δημοκρατία και την ανεκτικότητα των διαφορετικών ιδεών. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστούν. Κατ’ αρχάς πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι. Όταν έχουμε τόσο βίαιες σκηνές όπως αυτές στο θέατρο, κι όταν έχουμε ξεκάθαρη αντιποίηση αρχής, τότε πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος. Άραγε τι έγινε εκείνη η εντολή για συλλήψεις ακόμη και βουλευτών που θα παραβαίνουν το νόμο; Ο Παππάς τη Χ.Α. δεν παραβίασε το νόμο έξω από το θέατρο;
Τέλος πάντως, το ανησυχητικό είναι ότι έχει χαθεί η μπάλα, έχει εκτεθεί το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κι αυτό κάνει πολύ κακό στην εικόνα της χώρας αλλά και στην προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να βγάλει τη Ελλάδα από το αδιέξοδο. Διότι αν είναι να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο και μπούμε στον φασιστικό κόσμο της Χρυσής Αυγής, ίσως είναι καλύτερος ο οικονομικός θάνατος.
Γιατί λέμε όλα αυτά τα… καλά λόγια; Μα γιατί όσα κάνει η Χρυσή Αυγή δεν είναι κουταμάρες για να περνά η ώρα. Έχουν στόχευση. Μοιάζουν με τουρκικά σήριαλ που τα βλέπει όλος ο κόσμος. Γιατί έχουν δράμα, ξύλο, αίμα, βρισιές, υπέρμετρο λαϊκισμό, εθνικοκεντρισμό όσο δεν παίρνει. Επομένως, πόσο μπορεί να διαφέρει ο Παναγιώταρος από τον… Μποράν Αγά; Ποιες διαφορές έχει ο Μιχαλολιάκος από τον Ερντογάν και η Τουρκία από τη Χρυσή Αυγή;
Η μεν πρώτη με ένα σχέδιο ωραιοποίησης έχει «εισβάλλει» στα σπίτια μας, η δε Χρυσή Αυγή με στρατηγικές κινήσεις και με ένα σχέδιο κατασυκοφάντησης όλου του συστήματος ώστε να έρθει αυτή να «καθαρίσει τη βρομιά».
Αν κάποιος θεωρεί ότι είναι ανοησίες και κινήσεις υπερβάλλοντος… φασισμού όσα κάνουν οι Χρυσαυγίτες, γελιέται. Ό,τι γίνεται έχει στόχο την προβολή.
Εδώ και ώρες ασχολούμαστε με το νέο «Ηρώδη», τον Ηλία Παναγιώταρο, που θα πάει έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς να πετάξει έξω τα παιδάκια που έχουν γονείς αλλοδαπούς. Όπως κι όταν θα κλείσει όποιο θέατρο δεν του αρέσει, λες και ξέρει να διαβάζει θεατρικά.
Ασχολούμαστε με τον Κασιδιάρη που έβριζε στη Βουλή και έγραφε τα κατορθώματά του σε βίντεο.
Τρώμε το χρόνο μας με τον αδελφό του Κασιδιάρη, αξιωματικό του ελληνικού στρατού, που απειλεί με όπλα αλλοδαπούς.
Μιλάμε για τον… Καραϊσκάκη, Μπαρμπαρούση, που αν ζούμε ο αληθινός Καραϊσκάκης, θα του έλεγε «πάρε τα… μου και στρίβε».
Ασχολούμαστε με τους Χρυσαυγίτες που ονειρεύονται «ανάσταση» του Κ. Παλαιολόγου ή ακόμη και του Λεωνίδα με τους 300.
Εκεί καταντήσαμε.
Αλλά μήπως όλα αυτά καθοδηγούνται από κάπου; Μήπως βολεύει κάποιους να ασχολούνται οι Έλληνες με τα καμώματα της Χρυσής Αυγής και όχι με τα πραγματικά προβλήματά τους;
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου