ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟΝΟΠΑΘΕΙΑ

Γράφει η Σωτηρία Δεβενέ-Πνευμονολόγος  Γιωργαντά 25-2ος όροφος Λιβαδειά.Τηλ.6947321102-2261301142
Η ΧΑΠ ( χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ) είναι μια χρόνια νόσος των
πνευμόνων που χαρακτηρίζεται από μη πλήρως αναστρέψιμη απόφραξη των
αεραγωγών η οποία εξελίσσεται επιδεινούμενη στο χρόνο και συνοδεύεται από
φλεγμονή των αεραγωγών που προκαλείται από την έκθεση σε διάφορες ερεθιστικές
ουσίες.
Το κάπνισμα τόσο το ενεργητικό, όσο και το παθητικό, θεωρείται ως ο
σημαντικότερος παράγοντας για την εμφάνιση της ΧΑΠ. Η διάδοση του συνοδεύεται
από αλματώδη αύξηση της συχνότητας της νόσου. Σήμερα θεωρείται ως ένα από
τα σημαντικότερα αίτια νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως. Είναι η μόνη
από τις 4 κύριες αιτίες θανάτου στον “αναπτυγμένο κόσμο” που αντί να μειώνεται,
αυξάνεται ραγδαία.Αναμένεται ότι μέχρι το 2020 θα ταξινομηθεί ως η 3η αιτία
θανάτου. Δυστηχώς η νόσος υποδιαγιγνώσκεται.
Στην Ελλάδα ο εθισμός στην νικοτίνη αυξάνεται, ειδικά στις νεαρές ηλικίες.
Περίπου 800.000 Έλληνες νοσούν, το 56% αυτών δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν,
ενώ οι μισοί πάσχοντες συνεχίζουν να καπνίζουν.
Τα κύρια συμπτώματα της νόσου είναι η προοδευτικά επιδεινούμενη δύσπνοια,
ο βήχας ξηρός ή παραγωγικός, η χρόνια παραγωγή πτυέλων, τα επανειλλημένα
επεισόδια βρογχίτιδας, το σφύριγμα στην ανάσα, η έκθεση σε παράγοντες κινδύνου.
Όλοι όσοι παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα πρέπει να υποβάλονται σε
σπιρομέτρηση. Η σπιρομέτρηση είναι μια μη επεμβατική αναίμακτη εξέταση της
λειτουργικότητας των πνευμόνων και χρησιμοποιείται για την διάγνωση και
παρακολούθηση της νόσου.
Η ΧΑΠ επιβάλλει μεγάλο περιορισμό στη ζωή του ασθενούς λόγω δύσπνοιας
που με τη σειρά της οδηγεί σε μέιωση των δραστηριοτήτων, μυική δυσλειτουργία,
κακή ψυχολογία και κατάθλιψη.
Ο σημαντικότερος τρόπος παρέμβασης στην εμφάνιση και εξέλιξη της νόσου
είναι η διακοπή καπνίσματος.
Μείζωνα ρόλο στην αγωγή έχουν τα βρογχοδιασταλτικά φάρμακα,
τα κορτικοειδή ειδικά στις παροξύνσεις, οι μεθυλξανθίνες. Τα αντιβιωτικά
έχουν ένδειξη μόνο στις παροξύνσεις της νόσου. Τα φάρμακα μπορούν να δωθούν
μόνα ή σε συνδιασμούς. Το στάδιο της νόσου θα καθορίσει τα φαρμακευτικά
ή μη μέσα που θα χρησιμοπιηθούν.
Όλες οι ομάδες ασθενών οφελούνται από τη διακοπή καπνίσματος και τα
προγράμματα αναπνευστικής αποκατάστασης. Η οξυγονοθεραπεία επί
παροξύνσεων ή στο στάδιο της χρόνιας αναπνευστικής ανεπάρκειας σωτήρια.
'Ολοι οι πάσχοντες πρέπει να εμβολιάζονται έναντι της γρίπης και του
πνευμονιόκοκκου.
Αν και η βλάβη των πνευμόνων είναι μη αναστρέψιμη,υπάρχουν όπλα που
μπορούν να εμποδίσουν την εξέλιξη της.