Οι προτάσεις του γιατρού Κ. Πλιακοστάμου για το διασυνδεόμενο Νοσοκομείο Λιβαδειάς & Θήβας

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΣΥΝΔΕΟΜΕΝΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ & ΘΗΒΑΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ / ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
Λιβαδειά 12.6.2014
Για άλλη μια φορά διαμαρτυρόμαστε για αυτονόητα αγαθά. Την υγεία μας, τη δική μας και των δικών μας. Τι ακριβώς ζητάμε όμως και από ποιους; η όλη διαδικασία ενέχει πλείστα στοιχεία ψυχοπαθολογίας που σοβαρός ειδικός επιστήμονας θα αδυνατούσε να ερμηνεύσει. Στείλαμε ή όχι ηχηρό μήνυμα συγκατάβασης, συναίνεσης και απόλυτης στήριξης στην κυβέρνηση με το μήνυμα των Ευρωεκλογών; εστέψαμε ή όχι απόλυτο θριαμβευτή τον κύριο Μπακογιάννη, υιό και ανιψιό, ταλαντούχων και θεόπνευστων πολιτικών που πιστεύουν ότι το ελληνικό δημόσιο είναι υπερβαρές, αντιπαραγωγικό, βασανιστικό και καταπιεστικό για τους Έλληνες πολίτες; εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που του χαρίσαμε 43% σαν να μην ξέραμε τι πρεσβεύει από πού προέρχεται και τι σκοπούς έχει; τι ακριβώς διεκδικούμε τώρα και από ποιους; το μήνυμα η κυβέρνηση το έχει πάρει και το έχει ήδη ερμηνεύσει. Εάν θέλουμε να είμαστε συνεπείς στις πράξεις και στις επιλογές μας όχι μόνο δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε για την κατάστασή μας αλλά και να χαιρόμαστε. Εκτός εάν είμαστε εγκεφαλικά καθυστερημένοι, άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα ψηφίζουμε. Είχαμε μοναδική ευκαιρία στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση να δείξουμε πόσο λάθος κάνουν η μητέρα και ο θείος της αγίας οικογένειας και πόσο περιπαίζουν την νοημοσύνη και την αντίληψή μας. Δεν τον κάναμε. Είμαστε σχεδόν περήφανοι μάλιστα που μας τίμησε με την υποψηφιότητά του άλλος ένας απόγονος της χαρισματικής οικογένειας που φέρει μοναδικό κληρονομικό χάρισμα στην παραγωγή και στη άσκηση πολιτικής.
Η πτωχευμένη Ελλάδα πλήρως υποταγμένη και εξαρτημένη δεν είναι σε θέση να αποφασίζει για τα του οίκου της. Το να διεκδικούμε κονδύλια και προσωπικό για να στελεχώσουμε τα νοσοκομεία του νομού είναι κάτι σαν εφηβική ονείρωξη. Δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να επιτύχουμε το ελάχιστο.
Πριν 20χρόνια κάποιοι ανεύθυνοι πολιτικοί τυχοδιώκτες φρόντισαν υποσχέθηκαν και τελικώς ανήγειραν δυο νοσοκομεία στο νομό, χωρίς ποτέ να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα τους. Ήταν συγκεκριμένος ο πολιτικός χώρος που με την άκριτη παροχολογία που ακολούθησε 40 περίπου χρόνια μαζί με το αντίπαλο του δέος που παράσυραν σε πτώχευση την Ελλάδα. Στο νομό έχουμε δύο νοσοκομεία, 3 κέντρα υγείας και αρκετά περιφερειακά ιατρεία. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες μονάδων υγείας στελεχώνονται από την ειδικότητα του Γενικού Ιατρού. Μία ειδικότητα που την εμπνεύστηκαν κάποιοι για να επιλαμβάνεται της πρωτοβάθμιας περίθαλψης των πολιτών. Σε άλλη χώρα όμως. Σε κυρίαρχη εθνικά χώρα με υγιή και μη εξαρτημένη οικονομία και κυρίως υγιείς ηθικά πολιτικούς που σκέφτονται πριν υπογράψουν, που έχουν διαβάσει πριν υπογράψουν και που τηρούν στοιχειώδεις δεσμεύσεις προς τους πολίτες που τους εξέλεξαν. Προφανώς εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε καμία σχέση με τέτοια χώρα. Πορευόμαστε εν μέσω εξαρτήσεων, δεσμεύσεων και απολύτως αβέβαιου μέλλοντος για μας και τα παιδιά μας. Με τα τωρινά δεδομένα λοιπόν που δεν μπορούν με τίποτε να αλλάξουν, και δε διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον ορατό ούτε ως ενδεχόμενο αυτό να συμβεί, μπορούμε να προβούμε στα παρακάτω:
Άμεση παραδοχή της αναγκαιότητας ότι χρειάζεται μία και μόνη κεντρική μονάδα υγείας που θα μπορεί να υποδέχεται περιστατικά από όλο το νομό και θα μπορεί να τα διεκπεραιώνει. Σε όσους νομούς, πάνω από 10 υπάρχουν περισσότερες από μία μονάδες υγείας με αποκορύφωμα την Κρήτη απλά οι υπόλοιπες δεν λειτουργούν καταναλώνοντας απλά χρήματα. Στο νομό Βοιωτίας αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από το νοσοκομείο Λιβαδειάς που παρά τις ελλείψεις του διαθέτει υποδομές ώστε να στηρίξει την πλήρη εφημέρευση όλο το μήνα στις απαραίτητες βασικές ειδικότητες του παθολόγου, του χειρουργού, του αναισθησιολόγου, του καρδιολόγου, του παιδιάτρου και του ακτινολόγου. Αυτή η κεντρική μονάδα υγείας με τίποτε δεν μπορεί να είναι το νοσοκομείο Θηβών γιατί υπολείπεται με πολύ πιο δραματικό τρόπο σε στελέχωση και χρειάζεται επάνδρωση σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό για να αγγίξει τα όρια ασφαλούς εφημέρευσης δευτεροβάθμιου νοσοκομείου. Επίσης η πολύ πιο κοντινή θέση του στο μεγαλύτερο νοσοκομείο Χαλκίδας καθώς και στα τριτοβάθμια νοσοκομεία των Αθηνών καθιστούν τον πληθυσμό αναφοράς του πολύ περισσότερο ευνοημένο από αυτούς που ανατρέχουν στο νοσοκομείο Λιβαδειάς. Η άμεση στελέχωση του νοσοκομείου Λιβαδειάς με το ανενεργές, μετά το μεσημέρι, προσωπικό του νοσοκομείου Θηβών είναι ελάχιστη ηθική υποχρέωση σεβασμού στα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου ώστε να λειτουργεί παραγωγικά μία κεντρική μονάδα υγείας στο νομό. Οι μετακινήσεις αυτές ιατρονοσηλευτικού προσωπικού πρέπει ως αποφάσεις να ληφθούν από κεντρικούς φορείς του υπουργείου υγείας και της 5ης υγειονομικής περιφέρειας. Η περίφημη κινητικότητα στο ελληνικό δημόσιο που εδώ θα ωφελούσε πραγματικά στην περίπτωσή μας υπήρξε θνησιγενής και σκόνταψε σε τοπικιστικά μικροπολιτικά συμφέροντα συναδέλφων ιατρών από τη Θήβα που έχοντας βολευτεί στην αδράνεια και στη μη παραγωγή έργου έστειλαν με θρασύτατο τρόπο ακόμα και εξώδικα.
Τι πραγματικά προσφέρει ένας αναισθησιολόγος όταν μετά το μεσημέρι κλείνει το χειρουργείο στο νοσοκομείο Θηβών; Πόσο ηλίθιος νιώθει ο χειρουργός στη Λιβαδειά όταν έχοντας στελεχωμένο το χειρουργείο του νοσοκομείου του δεν μπορεί να χειρουργήσει γιατί λείπει ο αναισθησιολόγος; τι μπορεί να κάνει ο καρδιολόγος στο νοσοκομείο Θηβών όταν για την ασφαλή του διάγνωση αλλά και έλεγχο της θεραπείας του δεν έχει σε πλήρη λειτουργία ακτινολογικό και αιματολογικό εργαστήριο. Πρόκειται δυστυχώς για καθημερινές πλην κωμικές καταστάσεις που προκαλούν τη νοημοσύνη μας αλλά είναι υπεύθυνες για την απώλεια της ζωής αρκετών μέχρι τώρα πολιτών.
Τι θα μπορούσε να γίνει και σε τι να προσφέρει το νοσοκομείο Θηβών για να μην αχρηστευτούν οι υλικοτεχνικές του υποδομές; να αποσπαστεί σε αυτό ο απαραίτητος αριθμός γενικών ιατρών από τα δύο κέντρα υγείας Σχηματαρίου, Αλιάρτου καθώς και από τα γειτνιάζοντα περιφερειακά ιατρεία ώστε να στελεχωθεί πλήρως όλες τις ημέρες του μήνα και να λειτουργεί ως κέντρο υγείας αστικού τύπου. Η ταυτότητα της συγκεκριμένης μονάδας υγείας ως νοσοκομείου επί της ουσίας έχει αλλοιωθεί από καιρό με τη συνεχή υποχρηματοδότησή του. Με την απαραίτητη και κατάλληλη όμως στελέχωση σε τεχνολογικό προσωπικό και του ακτινολογικού και του μικροβιολογικού τμήματος, οι εκεί εφημερεύοντες γενικοί ιατροί θα προσφέρουν περισσότερα και θα έχουν μεγαλύτερη ασφάλεια στις διαγνώσεις τους. Τώρα ούτε αυτό δεν επιτυγχάνεται, λειτουργούν όπως μπορούν κάποιες φορές με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ευστοχία των διαγνώσεών τους.
Είναι σαφώς δύσκολη η μετακίνηση εξειδικευμένου προσωπικού από ένα νοσοκομείο και η ενεργοποίηση του και αξιοποίηση του σ’ ένα άλλο ιδίως όταν οι άνθρωποι αυτοί έχουν ήδη διαγράψει μία πορεία κι έχουν συμβιβαστεί σε συγκεκριμένους ρυθμούς παραγωγής έργου. Οι καιροί και τα μνημόνια όμως απαιτούν άλλα και αν δεν ανακτηθεί η αυτοκυριαρχία της χώρας μας δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.
Το να διεκδικήσουμε άμεση προκήρυξη θέσεων και πρόσληψη ιατρών είναι καλύτερο ανέκδοτο ακόμη κι απ' αυτό με τον Τοτό. Πρόκειται για χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί τουλάχιστον 8 μήνες στην περίπτωση που ο υποψήφιος είναι ένας ιατρός και πάνω από 2 χρόνια όταν είναι περισσότεροι. Και βεβαίως εάν κι εφόσον βρεθούν χρήματα, εάν κι εφόσον το επιτρέψουν οι δανειστές μας. Υπάρχει κανένας σοβαρός που πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει δεκτό ως αίτημα από τη στιγμή που στην κατάσταση κώματος και αργού θανάτου στην Ελλάδα βρίσκονται πάνω από 30 ακόμη 2βάθμια νοσοκομεία που λαθροβιούν κοντά σε άλλα μεγαλύτερα; γιατί να ξοδευτούν χρήματα για τη στελέχωση των δύο νοσοκομείων στη Βοιωτία ειδικά; τα υπόλοιπα νοσοκομεία στην περιφέρεια που είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση γιατί δεν έχουν το δικαίωμα;
O σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου Λιβαδειάς κομματικά ελεγχόμενος και εξαρτημένος από πολιτικό χώρο που ''σκίζει μνημόνια'', ή ''την Κυριακή ψηφίζουμε και τη Δευτέρα φεύγουν'', διατύπωσε τη θέση για ενίσχυση και των δύο νοσοκομείων. Απλά δεν πρόκειται για θέση. Εκθέτει και εκφράζει τον άκρατο λαϊκισμό ενός κόμματος που αρχίζει να εθίζεται στη δημαγωγία. Υπόσχεται διατήρηση των μικροσυμφερόντων των υπαλλήλων του νοσοκομείου Θηβών αποκρύπτοντας πως η διατήρησή τους σε θέσεις που δεν παράγουν έργο και δεν συνδράμουν το κοινό όφελος μόνο τον κίνδυνο της απώλειάς τους εγκυμονεί. Η ήδη δημοσιευμένη έκθεση αξιολόγησης από το υπουργείο υγείας το επιβεβαιώνει ξεκάθαρα. Και τα δύο νοσοκομεία κρίνονται αντιπαραγωγικά και οικονομικά ασύμφορα. Με πονηρό τρόπο το υπουργείο προϊδεάζει για δυσάρεστες αποφάσεις. Που θα βρεθούν τα χρήματα για τη διατήρηση, πολλώ δε μάλλον την πρόσληψη ιατρών και για τα δύο νοσοκομεία, φυσικά τεχνηέντως το αποκρύπτει όπως και για όλα τα άλλα που υπόσχεται για την οικονομία.
Η λύση πάλι της πρόσληψης επικουρικών ιατρών, μη μόνιμοι που θα απασχοληθούν για ένα και μόνο έτος, είναι και αυτή ανέφικτη αφού επίσης για λόγους έλλειψης οικονομικών πόρων το υπουργείο προκηρύσσει τις θέσεις τους με το σταγονόμετρο. Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να αποδεχτούν διορισμό σε τέτοιες θέσεις αμείβονται με χαμηλό μισθό που δεν τους φτάνει ούτε για τις μετακινήσεις τους και τα ενοίκιά τους, δεν έχουν επαγγελματική συνέχεια κι έχουν τραγικές συνθήκες εργασίας που τους εκθέτουν συνεχώς. Ποιος καρδιολόγος να έρθει στη Λιβαδειά όταν δεν θα έχει τη συνδρομή αναισθησιολόγου, θα έχει δουλειά για μόνο ένα χρόνο χωρίς τίποτε και κανείς να του εξασφαλίζει ότι θα συνεχίζει να έχει δουλειά; ελάχιστοι με πολλές ανάγκες αποδέχονται μόνο τέτοιες θέσεις και φυσικά το μετανιώνουν.
Με την μετακίνηση των γενικών ιατρών στο νοσοκομείο Θηβών επιβαρύνεται σαφώς η πρωτοβάθμια περίθαλψη η οποία όμως εξαντλούνταν στη συνταγογράφηση, στην έκδοση πιστοποιητικών υγείας και πολύ λιγότερο στην αυτή καθεαυτή κλινική εξέταση. Οι γενικοί ιατροί που θα μετακινηθούν θα μπορούν και θα είναι σε θέση να λειτουργούν με ασφαλέστερο και πολύ πιο επιστημονικό τρόπο απέναντι στους ασθενείς έχοντας βέβαια τη βοήθεια και κάνοντας χρήση την ήδη υπάρχουσα υλικοτεχνική υποδομή των εργαστηρίων του νοσοκομείου Θηβών.
Με τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες και την οριζόντια καταστροφική μνημονιακή εφαρμογή 1/10 (1πρόσληψη σε κάθε 10 αποχωρήσεις) ο μόνος τρόπος να υπηρετηθεί η λογική έξω από μικροπολιτικά συμφέροντα, είναι η μετακίνηση προσωπικού από το νοσοκομείο Θηβών στο νοσοκομείο Λιβαδειάς και η στελέχωση των βασικών τμημάτων όλες τις ημέρες του μήνα, ταυτόχρονη επίσης στελέχωση του νοσοκομείου Θηβών με μετακίνηση γενικών ιατρών από τα κοντινά κέντρα υγείας και περιφερειακά ιατρεία με ικανό αριθμό εφημερευόντων ώστε ο ασθενής που θα καταφεύγει στο εκεί νοσοκομείο να μπορεί να έχει μια πρώτη εκτίμηση για το πρόβλημά του που θα επιβεβαιώνεται και εργαστηριακά, απεικονιστικά και αιματολογικά. Εάν το πρόβλημά του μπορεί να επιλυθεί με ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο Θηβών έχει καλώς, διαφορετικά θα μετακινείται στη Λιβαδειά, στη Χαλκίδα ή και στην Αθήνα. Πρόκειται για θέση ρεαλιστική που μόνο αποφάσεις και διάθεση ανωτέρων χρειάζεται για την υλοποίησή της χωρίς ιδιαίτερη αν όχι ελάχιστη αύξηση κονδυλίων.