Την προηγούμενη Κυριακή, δεκάδες χιλιάδες ισπανοί συνέρευσαν στην αρένα Μονουμεντάλ στη Βαρκελώνη για να παρακολουθήσουν την τελευταία –άνιση- μάχη ταύρου με άνθρωπο, καθώς το παραδοσιακό άθλημα απαγορεύτηκε πλέον δια νόμου, προς ικανοποίηση των φιλοζωικών οργανώσεων που χρόνια τώρα βάλλουν εναντίον του.
Ωστόσο, δεν είναι το μοναδικό άθλημα που φαίνεται να μην υπηρετεί τον πολιτισμό αλλά τη βαρβαρότητα. Ανέκαθεν ο άνθρωπος, ακόμη και σε πολιτισμένες κοινωνίες αρέσκοταν σε βίαια θεάματα. Άλλωστε, σύμφωνα με τους κοινωνιολόγους, και η ίδια η έννοια του αθλητισμού, τόσο στα ατομικά όσο και στα ομαδικά σπορ, πηγάζει από τις αρχαίες μάχες μεταξύ των φυλών για την επικράτηση του ισχυρότερου.
Το αίμα ως… θέαμα γενικώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παραδόσεις και τα έθιμα σε όλους πολιτισμούς που άνθισαν στον πλανήτη. Και ακόμη και όταν υπάρχουν ή επιβάλλονται κανόνες, περνάνε στην …παρανομία. Δείτε μερικά από τα «αθλήματα» που ελάχιστα θυμίζουν την ευγενική φύση του αθλητισμού.
Θέαμα αντίστοιχο των βασανιστηρίων στα οποία υποβάλλονται σκύλοι και ταύροι, οι κοκορομαχίες ανθούν κυρίως στη Λατινική Αμερική – λόγω τζόγου – και σε ασιατικές χώρες όπως η Ινδία και το Μπαλί, λόγω παράδοσης. Το άθλημα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο στην αρχαία Περσία και διαδόθηκε στην Ινδία αλλά και στην Ελλάδα, την εποχή του Θεμιστοκλή.
Είναι απαγορευμένες στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά φυσικά, διεξάγονται παράνομα. Πρόκειται για μάχες μέχρι θανάτου μεταξύ των πτηνών, οι οποίες ιδίως στο Μεξικό, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Στην «περιποίηση» των ζώων περιλαμβάνεται η κοπή των λειριών και η τοποθέτηση ειδικών καρφιών στα πόδια των ζωντανών για να ξεσκίζουν τις σάρκες του αντιπάλου στους αγώνες.
Σάλος ξέσπασε πρόσφατα στην Αγγλία από την είδηση ότι μια λέσχη στο Πρέστον οργάνωνε αγώνες κατς σε κλουβιά μεταξύ μικρών παιδιών. Το θέμα δημοσιοποιήθηκε από τη Daily Telegraph, ενώ κυκλοφόρησαν και σχετικά video στο internet από τις μάχες μεταξύ παιδιών 8 και 9 ετών, χωρίς καν προστατευτικό εξοπλισμό.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, οι αγώνες ήταν διάρκειας δέκα λεπτών ενώ η λέσχη που τους διοργάνωσε αποκόμισε υψηλά κέρδη, καθώς ήταν sold out. Οι αντίστοιχες μάχες σε κλουβιά μεταξύ ενηλίκων είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ενώ στην παράνομη εκδοχή τους, όπου «παίζονται» και τα μεγαλύτερα στοιχήματα, δεν υπάρχουν κανόνες.
Ανθεί κυρίως στις χώρες της νοτίου Αμερικής αλλά και στα γκέτο των ΗΠΑ, όπου είναι παράνομο, ενώ νόμιμο είναι και στη Ρωσία, όπου μάλιστα υπάρχει και σχετικό «πρωτάθλημα». Συνήθως αφορά μάχες μέχρι θανάτου, πάνω στις οποίες τζογάρονται τεράστια ποσά, προκαλώντας την οργή των φιλοζωικών οργανώσεων.
Εκτός του προφανούς βασανιστηρίου για τα ζώα, τα μεγάλα σκυλιά που ανατρέφονται αποκλειστικά για αυτό το σκοπό υποβάλλονται σε επιπλέον βασανιστήρια όπως οι αγωγές με στεροειδή ή απλά ναρκωτικά και οι ενέσεις με νοβοκαϊνη πριν τους αγώνες για να ενισχυθεί η επιθετικότητά τους.
Οι υπέρμαχοι σημειώνουν ότι το άθλημα έχει τις ρίζες του σε παραδοσιακούς διαγωνισμούς, στους οποίους οι βοσκοί δοκίμαζαν τη δύναμη των σκυλιών τους. Ωστόσο, πλέον, εκτός του –αμφίβολου- θεάματος, το παιχνίδι παραμένει «ζωντανό» κυρίως λόγω του τζόγου.
Ένα από τα σκληρότερα ομαδικά σπορ θεωρείται το λακρός, παραδοσιακό αμερικανικό σπορ και πρόγονος του ράγκμπι. Οι παίκτες του λακρός χειρίζονται τη μπάλα με ένα διχτάκι που βρίσκεται στην άκρη ενός ξύλου μήκους 1 μέτρου. Η έλλειψη κανόνων σε σχέση με την σωματική επαφή αλλά και τα «τζαρτζαρίσματα» με τα κοντάρια καθιστούν το λακρός ένα από τα πλέον επικίνδυνα και βίαια ομαδικά αθλήματα.
Η δε μπάλα, εκτινάσσεται με δύναμη από το κοντάρι του παίκτη με ταχύτητες που φτάνουν τα 150-160 χιλιόμετρα την ώρα, προμηνύοντας κίνδυνο για όποιον βρεθεί άτσαλα στο δρόμο της. Πρόκειται για μετεξέλιξη του πανάρχαιου (κάποιοι το θέλουν να παίζεται από τον 5ο αιώνα από τους ιθαγενείς στον Καναδά) παιχνιδιού, σαν αναπαράσταση μάχης, το οποίο παιζόταν από αντίπαλες φυλές με 100 έως 1.000 παίκτες σε κάθε ομάδα και ένα γήπεδο μήκους έως 2 μιλίων.
Πάντως, όση βαρβαρότητα και αν βρίσκει κανείς στα παραπάνω αθλήματα, κανένα δεν ξεπερνά σε παραλογισμό το μπουζκάσι, που ανθεί στην κεντρική Ασία. Στο παιχνίδι συμμετέχουν δυο ομάδες έφιππων αντρών που κυνηγάνε, αντί μιας μπάλας, μια …ακέφαλη κατσίκα.
Το παραδοσιακό «άθλημα» - έρχεται από τα χρόνια του Τζέγκις Χαν- δεν έχει κανόνες και βασικός στόχος είναι να μπει …γκολ το κουφάρι. Ενδεικτικό της βαρβαρότητας του θεάματος είναι ότι πρόσφατα απαγορεύτηκε στο Αφγανιστάν – ναι, εκεί που στον ελεύθερο χρόνο τους πυροβολούν… γυναίκες.
in2life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου