Η κοινή λογική, η κοινή ηθική, η κοινή τσίπα, δεν υπάρχουν στο πολιτικό χώρο αυτής της χώρας. Δεν ξέρω πότε χάθηκαν, η εάν υπήρξαν ποτέ.
Αλλά ένα ξέρω, όσο μπορώ με το δικό μου το μυαλό να αντιληφθώ...
Ότι ντροπή στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας υπάρχει απειροελάχιστα, και θα πρέπει να την ψάξει κανείς με του Διογένη το λυχνάρι για να την εντοπίσει σε μερικούς πολιτικούς.
Και σίγουρα δεν μπορεί κανείς να την βρει στους υπεύθυνους πολιτικούς και γραφειοκράτες που ηγήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, στην... απόκρυψη της ενδεχόμενης και πολύ πιθανής τεράστιας φοροδιαφυγής από περίπου 2,000 έλληνες μεγαλοκαταθέτες με λογαριασμούς στις ελβετικές τράπεζες.
Οι κκ Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος, που με «σπαραγμό καρδιάς» καταχτύπησαν τα χαμηλότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας με αδυσώπητα μέτρα λιτότητας, διότι δεν «μπορούσαν» να πατάξουν την φοροδιαφυγή, κατάχωσαν, μέσα στις δύο τους θητείες σαν υπουργοί οικονομικών, ένα εύκολο και νόμιμο τρόπο να φέρουν μερικά σοβαρά έσοδα στον εξαντλημένο ελληνικό ισολογισμό, και στην εξαντλημένη ελληνική κοινωνία.
Είναι απίστευτο, και ιδιαίτερα χαρακτηριστικό της απαράδεκτης υποκρισίας που βασιλεύει στην ελληνική κοινωνία, το γεγονός ότι ο κ. Βενιζέλος χρησιμοποίησε τους νόμους του συντάγματος, των οποίων φαντάζει σαν αυθεντία, για να αρνηθεί να ασκήσει την σωστή και δίκαια πολιτική εναντίον της φοροδιαφυγής των πλουσίων ελλήνων μεγαλοκαταθετών της Ελβετίας.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου, είναι εξίσου ένοχος αυτής της απίστευτης άρνησης να πράξει το δίκαια επιβαλλόμενο πολιτικό καθήκον, για την διάσωση της χώρας. Ευτυχώς, ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει τεθεί εκτός πολιτικού χώρου από τον ελληνικό λαό.
Αλλά ο κ. Βενιζέλος τι περιμένει για να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και από κάθε μέλλουσα πολιτική δραστηριότητα;
Πως μπορεί ο κ. Βενιζέλος να εξηγήσει τα άπειρα κροκοδείλια ρητορικά δάκρυα που έχυσε από την αρχή της κρίσης σαν αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών, για τα βάναυσα μέτρα εναντίον του ελληνικού λαού, που η Τρόικα τον «ανάγκαζε» να εφαρμόσει, ξανά και ξανά, όταν την ίδια ακριβώς περίοδο, σαν αντιπρόεδρος και σαν υπουργός οικονομικών, οι κυβερνητικοί του εταίροι και αυτός ο ίδιος, κατάχωνε μία σημαντική πηγή καταπολέμησης της πολυπόθητης και πολυθρύλητης φοροδιαφυγής διαφόρων πλουσίων ελλήνων.
Η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας δεν μπορεί να επιζήσει εάν απίστευτα ηθικά και πολιτικά σκάνδαλα μπορούν να επιζήσουν ανέπαφα στον εθνικό χώρο, βοηθούμενα από την συστημική και συστηματική ατιμωρησία και ανευθυνότητα που διέπουν τα πάντα. Εάν η κυβέρνηση δεν αντιδράσει, δεν αξίζει να κυβερνά, εάν το πολιτικό σύστημα δεν αλλάξει, δεν αξίζει να υπάρχει, και εάν η κοινωνία δεν ξεσηκωθεί, θα παραμείνει σκλάβα ενός από τα πιο σαθρά πολιτικά κυκλώματα που υπάρχουν στην υφήλιο.
Το ότι η Ζιμπάμπουε βρίσκεται μπροστά κατά ένα βαθμό από την Ελλάδα σε κοινωνική διαφθορά, οφείλεται κατά μέγιστο λόγο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Και η περίπτωση Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου