Η ιστορία της λαγάνας

Από τον Αριστοτέλη που έλεγε στις Εκκλησιάζουσες: «Λαγάνα πέττεται» ή τον Οράτιο που την χαρακτήριζε ως «το γλύκισμα των φτωχών», η ιστορία αυτού του δημοφιλή άζυμου άρτου της ταπεινότητας, κρατά από πολύ παλιά.

Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι ψωμί άζυμο, όπως η λαγάνα δηλαδή, έφαγαν οι Ισραηλίτες τη νύχτα πριν από την Έξοδο από την Αίγυπτο.

Γιατί η λαγάνα είναι πλατειά; Διότι έτσι πρέπει να είναι και οι χριστιανοί, λέει η παράδοση, να μην «φουσκώνουν» από έπαρση και αλαζονεία!

Γιατί την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής θα πρέπει να τρώμε άζυμο ψωμί; Διότι η απουσία ζύμωσής του συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής. Η ζύμωση αλλοιώνει τα αρχικά συστατικά του ψωμιού. Όχι μόνον την Καθαρά Δευτέρα αλλά και σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής απαγορεύεται η χρήση ένζυμου ψωμιού.

Το αζύμωτο ψωμί δηλώνει και κάτι άλλο: Ότι δεν τρώμε για την ευχαρίστησή μας, αλλά για να συντηρηθούμε…